JU-JITSU na terenach polskich pojawiło się już na
początku XX wieku. System ten był popularyzowany między innymi w Towarzystwie Gimnastycznym
"Sokół", organizacji patriotycznej.
W okresie miedzywojennym elementy ju-jitsu praktykowano w policji i wojsku.
18 maja 1985 roku, z inicjatywy działaczy TKKF "Stadion" w Warszawie, doszło
do zebrania krajowych instruktorów jujitsu, w wyniku którego powołano KRAJOWĄ RADĘ INSTRUKTORÓW JU-JITSU.
Przewodniczącym wybrany został Michał Śliwka z Krakowa,
w-ce Przewodniczacym Jan Słopecki z Warszawy,
Sekretarzem Krzysztof Staniszewski z Poznania.
Była to pierwsza, choć jeszcze nieformalna, organizacja jujutsu w Polsce.
Jednakże już po kilku miesiacach doszło do rozbicia ledwo co scementowanego ruchu
jujitsu przez tychże samych działaczy TKKF 'Stadion" / J.Braun, K.Kondratowicz /
- chcących przejąć kierownictwo.
W efekcie
Krajowa Rada Instruktorów Ju-Jitsu została przeniesiona do Krakowa
(Michał Śliwka - Kraków, Maciej Lisowski - Łódź, Eugeniusz Sikora - Zielona Góra),
zaś instruktorzy skupieni wokół ośrodka warszawskiego funkcjonowali dalej pod nazwą
Krajowej Rady Instruktorów Sztuki Walki
Jiu-Jitsu - z Krzysztofem Kondratowiczem na czele.
W 1985 roku w Polskim Związku Karate powołano V Komisję Stylową, grupującą style
karate, kunfu, jujutsu - nie mających dotychczas swych przedstawicieli w PZK / z mocy
ustawy ówczesnie Związek grupował wszelkie odmiany sztuk i sportów walk /.
Ze względu na konieczność stałego kontaktu z PZK - na czele Komisji jej środowisko
postawiło K.Kondratowicza i J.Brauna, mieszkańców Warszawy.
Niestety, ze wzgledu na nieprawidłowości w funkcjonowaniu V Komisji zostałarozwiązana.
W 1987 roku z inicjatywy Michała Śliwki / członka Zarzadu Polskiego Zwiazku
Karate /, powołano Komisję Ju-Jitsu PZK, a także komisję aikido i kungfu .
Powstała więc pierwsza prawna, choć jeszcze nie samodzielna, struktura jujitsu w kraju, której przewodniczącym
został M.Śliwka.
W 1990 roku , po osobiście wygranej sprawie w Sądzie Najwyższym, M.Śliwka doprowadził
do rejestracji sądowej Polskiej Federacji Ju-Jitsu oraz Polskiego Stowarzyszenia Ju-Jutsu,
jako pierwszych , prawnych i samodzielnych struktur jujitsu w Polsce - jak i wogóle organizacji kultury fizycznej
poza ówczesnym ministerstwem.
Umożliwiło to następnie rejestrację poza Urzędem Kultury Fizycznej i Turystyki
i Polskim Związkiem Karate - innym organizacjom sztuk i sportów walk.
Doprowadziło to także w efekcie do zmiany Ustawy o Kulturze Fizycznej , w myśl której stowarzyszenia
i organizacje kultury fizycznej rejestrowane są teraz w sądach oraz organach
administracji samorządowej.
Po wspomnianym powyżej podzieleniu się środowiska ju-jitsu w latach 80-ych i zmianach prawnych nastąpił szybki
i zróżnicowany rozwój różnych odmian ju-jitsu - tak sportowych, zmodernizowanych jak i tradycyjnych.
Zmiany te były kwestią czasu , bowiem niemożliwe było utrzymanie różnych grup, nawiązujących różnorodne kontakty
międzynarodowe - w jednej strukturze. Powstały więc prawne i specjalistyczne już organizacje: np. Polska Federacja Ju-Jitsu,
Polskie Stowarzyszenie Ju-Jutsu, Polska Akademia Ju-Jitsu, Polski Związek Ju-Jitsu, Polska Organizacja Ju-Jitsu,
Międzynarodowa Organizacja Modern Ju-Jitsu, Polskie Centrum Jiu-Jtsu Goshin-ryu, Centrum Jujutsu-Aikijujutsu Kobudo
Kenkyukai i inne.
Warto pamiętać nazwiska mistrzów, którzy w latach 80-ych kładli podwaliny pod polski ruch ju-jitsu : Eugeniusz Sikora,
Michał Śliwka, Krzysztof Kondratowicz,Andrzej Trepte, Jan Słopecki, Krzysztof Staniszewski, Ryszard Gumiński, Maciej Lisowski,
Roman Grzegorz, Adam Twardy, Tomasz Auguściak, Paweł Nerć, Eryk Murlowski, Krzysztof Dawidowicz ... i inni.
Powstałe organizacje zaczęły się wyraźnie specjalizować w sztuce ju-jitsu / np.: Polska Federacja Ju-Jitsu... /, sporcie
/ np.: Polski Związek Ju-Jitsu... /jak i w tradycyjnych formach / np.: aikido, hakko, yoseikan,aikibudo, yawara.../
Przemiany zapoczątkowane przez środowisko ju-jitsu rozpoczęły się następnie w karate, kung-fu, taekwondo itd.
Specjalizujace się odmiany sztuk i sportów walk wolały iść swym torem.